Merhabalar

Uzun çalışma yaşamımın ( 58 yıl ), Türkiye’de geçen nostaljik

süresinin hatıralarını , içersine Atlantik ötesinin enteresan

serpintilerini de katarak yeniden hatırlamak , bu hatıraları sizlerle

paylaşmak istedim. Yazılarımıvakti olanlara yazdım, vakti olanlar,

ilgilenenler okusun istedim. Okuyanların da bana birkaç satır yazmalarını ,

yorumlarını iletmelerini bekliyorum.

Kanada’dan sonra on yedi yıllık Türkiye çalışma yaşamımda her olayı

ve kahramanlarını hatırlamaya çalıştım . O tatlı yılların kıymetini hep

bileceğim. Yaşamımdan çok ama pek çok ders aldım, herkesi sevmeye

kavgasız döğüşsüz yaşamaya çalıştım. Kimseyi kırmamaya gayret ettim.

Sevgi – saygı ve doğruluk duygularına değer verdiğim için bugün herkesin

yüzüne gülerek bakabiliyorum. Onlar da bana gülerek yaklaşıyorlar.

Daima hep çok olanın peşinde koştum ama aza kanaat etmesini de bildim.

İranlıbüyük şair ve filozof SADİ’ nin şu dörtlüğünü hep hatırladım :

AYAKKABIM YOK DİYE HERGÜN AĞLIYORDUM

TA Kİ AYAĞI OLMAYAN ADAMI GÖRENE KADAR.

Tanrıdan ; hepinize bütün sevdiklerinizle sağlık , huzur

ve neşe dolu bir yaşam vermesini dilerim..

Haydi hoşça kalın.